UIT BALANS - VAN BORE-OUT NAAR BURN-OUT

De vorige keer schreef ik over hoe een burn-out je zo overdreven voorzichtig kan maken dat je tenslotte bore-out kunt raken. (Wie die post gemist heeft, kan terecht onder onderstaande link.) Het omgekeerde is ook mogelijk.

Chronische verveling (op het werk) is een van de belangrijkste oorzaken van bore-out. Mensen hebben te lang te weinig te doen (kwantitatieve bore-out) of dat wat ze moeten doen, spreekt ze niet aan, daagt ze niet uit en ze zien er bovendien het nut niet van in (kwalitatieve bore-out).

Zo lang ze nog energie hebben en mogelijkheden zien, zullen degenen met een dreigende bore-out op zoek gaan naar oplossingen voor hun probleem. Als ze verstandig zijn, kaarten ze het aan bij hun werkgever, maar als dat niets oplevert, moeten ze elders gaan zoeken. Bijvoorbeeld naar een leuke hobby of zinvol vrijwilligerswerk of ze doen cursussen en opleidingen. De keuze voor die bijscholing is er vaak meer op gericht zich niet langer te vervelen of hun opties te verruimen dan dat ze er echt gemotiveerd voor kiezen. Alles is beter dan de sleur en de saaiheid die ze dagelijks op hun werk ervaren. Elk beetje leven in de brouwerij is welkom.

Als iemand zo’n opleiding niet doelgericht kiest en hij er daardoor weinig plezier aan beleeft, draagt ze natuurlijk niet bij tot een echte oplossing. Saaiheid en  nutteloosheid slaan opnieuw toe en verveling en hopeloosheid leiden tenslotte tot wanhoop. Weer een nieuwe cursus dan maar, met dezelfde risico’s…

Zo kan het gebeuren dat een persoon die niet gemotiveerd is voor zijn werk, uiteindelijk verdrinkt in de cursusopdrachten. Als die cursussen (deels) betaald worden door zijn bedrijf, is er de verplichting die taken naast zijn werk zo goed mogelijk uit te voeren.

Voor zijn werk wordt hij betaald en hoe groot de tegenzin ook is, hij zal het naar behoren moeten doen. Ook voor de scholing geldt, dat hij een inspanningsverplichting heeft vanwege de (financiële) investering die ze vraagt. Wat bedoeld was als oplossing, zorgt zo voor een nieuw probleem. Het gebrek aan gezonde werkprikkels blijft, maar de stress groeit, waardoor de negatieve prikkels van binnenuit (veroorzaakt door boosheid, ergernis, wanhoop etc.) ook toenemen.

Naast de toenemende stress is er het groeiende gevoel van uitzichtloosheid en de angstaanjagende opeenstapeling van taken en klussen. Ook dan is de kans groot dat je fysieke en mentale bouwwerk uit balans raakt met als gevolg dat de aanvankelijke dreiging van bore-out voor een burn-out kan zorgen of zelfs voor een combinatie van beide.