UIT BALANS - VAN BURN-OUT NAAR BORE-OUT

 

In elk gesprek dat ik erover voer, merk ik dat Burn-out en Bore-out twee broers zijn die voor veel verwarring zorgen. Dat de symptomen op elkaar lijken, draagt daar zeker aan bij. Dat je in beide gevallen flink uit balans bent, ook. Maar de verschillen zijn groter en de ziektes kunnen ook nog makkelijk in elkaar overlopen. Allereerst: van burn-out naar bore-out.

Mensen die tijdens hun werk burn-out raken, gaan vaak door een moeizaam en langdurig proces om weer de oude te worden en hun werk (eventueel in gewijzigde vorm) weer aan te kunnen. Doordat ze te lang achter elkaar te veel van zichzelf vroegen, te weinig pauzes namen en te weinig ontspanning zochten, zijn ze fysiek en mentaal uitgeput. Als ze het bijltje er noodgedwongen bij neergooien, is er eerst de noodzaak van rust, rust en nog eens rust. Hun conditie en hun zelfvertrouwen moeten weer langzaam herstellen en dat vraagt tijd. Wat in maanden of jaren is misgegaan, lost zich niet op in dagen of weken. Het beetje energie dat ze af en toe hebben, kunnen ze het best besteden aan activiteiten waar ze plezier in hebben.

 

Hopelijk is er aanvankelijk een vangnet van familie, vrienden en kennissen om op terug te vallen, snel daarna is er de noodzaak van professionele hulp. Natuurlijk willen ze herhaling voorkomen en dus is het nodig om anders te leren functioneren dan daarvoor. ‘Nee’ zeggen, hun grenzen bewaken, luisteren naar hun lijf en naar waar ze echt behoefte aan hebben. Zichzelf op de eerste plaats zetten, want alleen wie goed zorgt voor zichzelf, heeft ruimte om te zorgen voor anderen. De zoektocht naar de oorzaken brengt hun waarschijnlijk o.a. naar hun jeugd, toen ze hun belemmerende gedragspatronen ontwikkelden. Een moeizaam proces van vallen en opstaan.

 

Zodra ze zich sterk genoeg voelen en hun bedrijfsarts (indien van toepassing, anders de huisarts) groen licht geeft, kunnen ze weer langzaam aan het werk. Enkele uurtjes per week, dan enkele dagen. Wat ze geleerd hebben tijdens coaching zo goed mogelijk in praktijk brengen. Hun gezondheid en welbevinden bewaken. Maar de angst voor herhaling zit diep. Ze zijn er zich goed van bewust dat ze zich hopeloos overtild hebben en moeten niet denken aan herhaling.

 

Daardoor bestaat de kans dat ze doorschieten. Voortaan niet te veel maar juist te weinig van zichzelf vragen. Interessante uitdagingen uit de weg gaan uit angst ze niet aan te kunnen. Zichzelf de noodzakelijke gezonde werkprikkels onthouden. Op safe spelen. Wie dat niet in de gaten heeft en te lang en te veel op de rem staat, loopt zo het risico op dezelfde klachten als eerst. Maar nu wijzen ze niet op een burn-out, maar op een bore-out.

 

Behalve de klachten is er dan de verwarring. Want hoe kunnen de symptomen terugkomen, als je je totaal anders gedragen hebt?