Aflevering 3.  NIET ELK RISICO IS EEN KWESTIE VAN STUNTEN!

‘Je bent een rund, als je met vuurwerk stunt’, was de leus waarmee in een  Nederlandse reclamecampagne in samenwerking met SIRE begin jaren ’90 het onverantwoord gebruik van vuurwerk onder de aandacht werd gebracht. 

Maurice is 42, als hij vertelt, hoe hij – nog geen 20 jaar oud -  in die campagne meespeelde. Zijn ogen glinsteren bij de herinnering en zijn gedrag wordt een stuk levendiger.

Toch waren de omstandigheden waaronder hij speelde, zeker niet rooskleurig. Voordat zijn ouders scheidden, zag hij veel nare dingen tussen hen gebeuren en hij ontwikkelde onder andere telefoonangst. Nadat zijn vader vertrok, verliet zijn oudere zus al snel het huis, zijn moeder moest keihard werken voor de kost en Maurice was het grootste deel van de tijd aan zichzelf overgeleverd. Hij hield van toneelspelen, zingen en dansen en dat deed hij desnoods alleen. Hij ging er helemaal in op en vergat zijn nare leefomstandigheden dan voor even. Ook dat ze steeds verhuisden en hij keer op keer nieuwe vriendjes moest maken, werd zo wat draaglijker.

Toen zijn moeder hertrouwde, verbeterde zijn leven. Het werd gezelliger in huis en aan geld was geen gebrek. Maar de jaren waarin schraalhans keukenmeester was, vergat hij nooit. Niet nadat hij zijn studie succesvol afrondde en aan het werk ging als manager bij bouwprojecten, niet toen hij trouwde en twee dochtertjes kreeg.

Financieel gaat het Maurice voor de wind tijdens ons gesprek. Hij heeft als enige van zijn familie een mooi, groot huis waarin hij van alle gemakken voorzien is, hij bezit enkele dure auto’s, zijn grote hobby, en vindt dat hij geen reden heeft tot klagen en tevreden zou moeten zijn.

Maar zijn werk maakt hem niet gelukkig. Een psycholoog concludeerde al dat hij te weinig gezonde werkprikkels krijgt, dat hij zich snel verveelt en dan uitstelgedrag gaat vertonen. Hij kan echt wel wat, maar zijn werk verwaarloost zijn creatieve vermogens, waardoor hij er weinig van bakt en zijn baas steeds weer in hem  teleurgesteld is. Die haalt dan werk bij hem weg, waardoor hij zich nog meer gaat vervelen.

Maurice wordt doodongelukkig in deze vicieuze cirkel en heeft tijdens zo’n periode van extreme verveling ook extra veel last van de auto-immuunziekte waar hij aan lijdt.

Nog is hij niet ziek thuis, maar hij beseft dat dat snel kan veranderen. In zijn vrije tijd is hij weer veel bezig met zijn grote passies, zingen en toneelspelen, maar dat doet hij zo onopvallend mogelijk, want de mensen om hem heen reageerden er vroeger niet zo hartelijk op. Hij weet dat hij talent heeft en hoopt ooit een carrière switch te kunnen maken. Maar de financiële offers die hij zal moeten brengen, houden hem tegen. Hij kan zijn gezin nu alles geven wat het nodig heeft. Ook vraagt hij zich af of zijn familie hem dan nog wel zal accepteren en wat zal zijn moeder wel niet denken, die vroeger zo voor de kost heeft moeten ploeteren?

Peinzend concludeert hij – een beetje tot zijn eigen verbazing – dat ze hem waarschijnlijk zal steunen, omdat ze hem graag gelukkig ziet. Vreemd, dat hij zich dat nooit eerder heeft gerealiseerd. Nu zijn vrouw nog, die zijn artistieke ambities maar eng vindt… Risico nemen is risico lopen, maar het is vaak van levensbelang het te proberen.